تکنولوژی سبز ، شیمی سبز و یا مهندسی سبز را اضافه کنید به اصطلاحاتی نظیر توسعه پایدار/جامعه پایدار و انرژی های پایدار/انرژی های تجدید پذیر میشود دغدغه های محیط زیستی دنیای امروز و گریبانگیر دولت های بزرگ جهان. توسعه سریع و پر شتاب جوامع صنعتی امروزه همراه با تسهیلات و خدمات تکنولوژیکی که در اختیار جامعه انسانی قرار می دهد ناگزیر توام با پیامدهای زیست محیطی شده است که هر روزه بر شدت تخریب آن افزوده شده و موجبات جهت گیری جامعه علمی را به منظور کاهش مخاطرات محیط زیست با استفاده از فناوریهای نو پدید آورده است. در این میان ضایعات صنایع مواد آلی (ضایعات ارگانیک) با سهمی حدود 60 تا 80% از کل جریان ضایعات و پساب دنیا نیازمند فناوری هایی است که در عین ساده بودن، اقتصادی بودن و سازگاری با محیط زیست توانایی تبدیل این ضایعات به منابع و انرژی های مفید و با ارزش را دارا باشند. یکی از پروژه های تحقیقاتی که در حال حاضر مشغول به کار هستم استفاده از یکی از این فناوری های نو منطبق با اصول مهندسی سبز و مهندسی توسعه پایدار در راستای به صفر رسانیدن این ضایعات است تحت عنوان فناوری سیالات بحرانی که توانایی تبدیل این ضایعات را به فراورده های با ارزش افزوده داراست. در این مورد بیشتر خواهم نوشت
1 comment:
eival, alie, khosham omad...
Post a Comment