ژاپن - سیستم

خوب ظاهرا تاخیر این پست طولانی شده و بهتره که سریع برم سر اصل مطلب. در این پست قصد دارم کمی در مورد ژاپن بنویسم و تجربیات ۷ ساله ام از حضور در این کشور. یکی از مهمترین نکته ها اینکه برخلاف ایران که فردیت نقش مهمی در زندگی روزمره و حتی امور مملکتی ایفا می کند در ژاپن با سیستمی روبرو می شویم که کنترلی جامع بر زندگی، کار و رفتار تک تک افراد دارد و با افرادی روبرو میشویم عموما فاقد خلاقیت و نوآوری که صرفا در انتظار رسیدن دستور از مقام بالادست هستند که نحوه کار و کلیه مسایل را برایشان تشریح کرده باشد و البته از حق نباید بگذریم که وظیفه شان را در چارچوب تعیین شده به نحو احسن انجام می دهند. در حوزه علم و دانش نیز ژاپن هیچگاه تولید کننده علم (خلاقیت و نوآوری) نبوده و نخواهد بود، مطرح شدن یک موضوع جدید علمی در دنیا کافی است تا ژاپنیها بیشترین تمرکز و پول و سرمایه خود را به آن حوزه گسیل کنند و نهایت تلاش خود را بکارگیرند تا محصولی بهتر، با کیفیت تر و سریع تر از هر کشور دیگری به بازارهای جهانی عرضه کنند. در واقع ژاپن کشوری است با سیستمی بسیار قوی و منحصربفرد باقیمانده از دوران اوج اقتصادی که با کنترلی همه جانبه بر کلیه امور کشور کمبودهای مشهود در افراد و بخصوص نسل جوان کم دانش خود را پوشانده و برایند کلی رشد کشور را همواره در سطح بالایی قرار می دهد. پس در دو جنبه مهم فردیت و جمعیت تفاوتهای اساسی بین ژاپن و ایران وجود دارد که امکان هر گونه الگوبرداری از اساس اشتباه است. در آینده سعی می کنم به جزییات بیشتری بپردازم تا این تفاوت ها آشکارتر شود